Solotentoonstelling Galerie Hugo Goderis

Samen met Bent Van Looy en Dave Vanroye exposeerde Marc Palmer onlangs in de Witte Zaal en werd , ogenschijnlijk als een vorm van tegenstelling of contrast, ook werk getoond van Frans Masereel, Willem Van Genk en Stephan Mandelbaum. Dat vond Palmer helemaal geen tegenstelling maar eerder een referentie, een sfeer van destijds waar hij kan naar opkijken, een werkelijkheid die hem kan voeden. Met uitzondering van Mandelbaum zal die relatie of band wellicht vooral geestelijk zijn. De schilderijen van Marc Palmer, die opvallen door een realistisch expressionistische factuur, refereren aan afbeeldingen in tijdschriften met een erotische geladenheid, aan film- en voetbalmagazines waar tekstfragmenten, die ook al referenties zijn, aan toegevoegd worden. De beeldtaal is hard en hedendaags; zij overvalt de kijker met haar directe en eerder agressieve beelding en haar duidelijke zinspelingen. Helemaal in de sfeer van de tijd van bloed,lichaam en secreties vertolkten zijn prenten donkere gevoelens en enige ontreddering. Zij zijn het beeld van een decadente wereld die tedere gevoelens totaal negeert. Romantiek uit den boze.